In deze jaargang wil Speling aftasten wat onze spiritualiteit voedt, ontdekken op welke momenten en plekken we inspiratie putten. Wanneer gaat het (weer) stromen bij ons? Wanneer en waar hebben we het gevoel tot de kern te komen? In contact waarmee wordt er een snaar in ons aangeroerd? Wat doet ons bij onze oorspronkelijke ervaring en ontroering komen? Waardoor worden we bezield? We hebben het hierbij niet over toevallige situaties maar over bronnen: bekende en onbekende of opnieuw te ontdekken plekken van kracht.
Het is niet alleen wat de bron al of niet in ons uitwerkt: er zit een kracht in de bron zelf die niet van ons afhankelijk is, ook al gebeurt het niet buiten ons om. Wat ons tot de kern voert is een kracht van elders die we ondergaan. Maar het passivum theologicum laat tegelijkertijd zien dat wat er gebeurt niet los van onze beleving verwoord kan worden. Het is steeds een op en neer tussen de bron en de mens die door die bron wordt aangesproken.
Paradoxaal: contact met de bron trekt je weg uit jezelf en brengt je bij jezelf, de bron biedt troost én uitdaging, stelt je voor het meest vertrouwde en tegelijk voor wat verrassend nieuw is. Bronnen kunnen onaangepast en tegendraads zijn.
Hoe gaat in confrontatie met de bronnen de bron in onszelf open?
De titels van Speling 2012 (jaargang 64):
nummer 1: Muziek als bron van bezieling
nummer 2: De natuur als vindplaats
nummer 3: Beeldende kunst en architectuur als bronnen van spiritualiteit
nummer 4: Inspirerende mensen en uitdagende teksten